Tango’nun Evrimi: 1912 yılında çıkarılan Kadınların Evrensel Oy Kullanma Hakkı yasası insanlara yeni bir özgürlük anlayışı getirmiş, Tango’ya da yeni bir hız kazandırmıştı. Artik Tango yapmak isteyen insanlar yalnızca alt sınıfa ait değildi, yüksek sosyete mensupları arasında Tango partileri vermek moda haline geldi ve Buenos Aires’in zengin mahallelerinde kısa sürede birçok Tango salonu açıldı.
      Birinci Dünya Savası sırasında insanlar, savasın şiddetinden kaçış yolları aramaya başlamıştı ve zamanın karışıklığına rağmen Tango unutulmamıştı. Artik zaman değişiyordu ve yeni bir özgürlük havası esmeye başlamıştı. Tango macerası bu duyguların bir yansımasıydı ve tangoya olan talep gittikçe artıyordu. Tango’nun ünü Güney Amerika’dan New York, Londra ve Paris’e de yayıldı; buralarda Tango dersleri verilmeye başladı. Birinci Dünya Savası’ndan çok kısa bir süre sonra tango Fransa’ya tasındı. Fransız sosyetesi tangoyu bağrına bastı. Fakat Avrupa’da yaygınlaşmaya başlayan tango biraz değişime uğramıştı. Tangonun Fransız versiyonu orijinaline göre daha duygusal, daha melankolik ve daha az ihtiraslıdır.

      Tangonun Paris’teki bu büyük başarısından sonra Arjantin’de halka açık yerlerde tango yapılmaya başlandı. 1940’ lar tangonun altın çağı olarak ifade edilir. Juan Peron 1946 yılında devlet başkanı oldu ve bu dönemde Tango popülaritesinin zirvesine erişti, Peron ve esi Evita da Tango sevdalısıydı. Fakat 1950’lerde çeşitli nedenlerden ötürü tango tekrar yeraltına dönmeye başladı. 1952 yılında Evita’nin ölümü ve Amerikan Rock’ n’Roll müziğinin ortalığı kasıp kavurmaya başlaması ile birlikte Tango yeniden gözden düşmeye başladı. Tango yine zamanına ait olmayan bir dans olarak görülmeye başlandı.
      Göç edenler artik kendilerini yabancı olarak görmüyorlardı, Arjantinli oldukları ?krini benimsemişlerdi ve artik Tango’nun onların ülkelerine olan hasretlerini ha??etici bir özelliği kalmamıştı. Ekonomik düşüş, 1940’larin tipik büyük Tango toplantılarının ve orkestra dinletilerinin düzenlenmesini çok zor bir hale getirmişti. Tango müziği hala küçük gruplar tarafından icra ediliyordu ama artik izleyiciler dans etmektense dinlemeyi tercih ediyordu

      1980’lerde büyük bütçeli yapımlar için dünya turları düzenlemeye başlandı ve Arjantin dışında da Tango’ya olan ilgi yeniden canlandı. Bu akimin etkisi öyle büyük oldu ki, yepyeni bir nesil Tango ile ilk defa tanıştı. Bu dönemde Kuzey Amerika’da, Avrupa’da ve Uzak Doğu’da Tango kulüpleri, salonları ve okulları açılmaya başladı.

      Endülüs ve İtalyan folklorundan da izler taşıyan tango, 19. yüzyılın sonlarında Arjantin’de ortaya çıkmıştır. Kasvetli ve tutkulu görüntüsüyle diğer danslardan ayrılır. Müziği ve kökeni Latin danslarından çok farklıdır. Arjantin’de doğmuş, çok uzun süre keşfedilememiş, hak ettiği yeri bütün dünyanın onu fark etmesiyle almıştır. “Tango” kelimesinin Afrika kökenli olduğu düşünülmektedir ve “buluşma yeri” veya “özel yer” demektir. Ancak bu Tango’nun da Afrika kökenli olduğu anlamına gelmez. Tango çeşitli kültürlerin karışımıdır; Afrika vuruşları, Kızılderili ritmi ve Latin etkisi Arjantin pampalarının müziğiyle birleşmiştir. Küba’daki Habanera, İspanya’daki Contradanza ve Afrika-Arjantin kökenli bir dans olan Candombe, Tango’nun doğusunda etkili olmuşlardır.
      19. yüzyılın son yıllarında Avrupa savaşlar, kitlik ve ekonomik belirsizlikler yüzünden harap durumdaydı. Gelecekten pek az beklentisi ve anavatanlarında geçirecekleri düzenli bir hayata karsı fazla ümidi olmayan bir çok genç adam, yeni bir hayata başlamak için Güney Amerika ülkelerine göç etmiştir. Bunlardan yüz binlercesi Arjantin’in başkenti Buenos Aires’e gitmiştir. Bu göçler sonunda aradıklarını bulamamışlar ve büyük bir ümitsizliğe düşmüşlerdir. Kendilerini bu ülkede yabancı gibi hissetmişler ve hiçbir yere ait olmama duygusundan kurtulmaya çalışmışlardır. Bu koşullar altında, bu baskı altındaki kültür yeni bir müziğin dogmasına yol açmıştır. Sosyal baskılar nedeniyle duygularını ifade etmekten kaçınmışlar, bunun yerine kendilerini tangoyla özetlemişlerdir. Büyük kentte düş kırıklığına uğrayan göçmenlerin kırılan umutları, sıkıntıları, başkaldırıları bu dansla dışa vurulmuştur.

     Profesyonel anlamda dans akademileri bulunmadığı için, erkekler birbirlerine Tango öğretmeye, sırayla erkek ve bayan adımlarını yapmaya ve kefelerdeki kadınları bastan çıkarmadan önce bu şekilde pratik yapmaya başladılar. Artik Avrupa danslarındaki kati kurallara bağlı olmadıkları için erkekler, bayanları dans ederken ustaca yönetmek için çok pratik ve çoğu zaman da tamamen yeni yollar bulmaya başladılar.